NTTB 25-04-2015: Heren 1 Wedstrijd 10

SAR ’72 1 – Taverbo/SABO 1
 
In de laatste competitieronde moest Taverbo 1 nog eenmaal een verre reis maken naar de uithoek van de afdeling, Kloosterzande, om aldaar aan te treden tegen de plaatselijke vereniging Sla Altijd Raak. Een club waar het nog niet zo lang geleden wemelde van de mooie vrouwen. Helaas zijn die tegenwoordig vrijwel allemaal het Zeeuws-Vlaamse ontvlucht om zich op meer vruchtbare grond elders in het land te settelen. Gelukkig is het ook met de heren van SAR altijd erg gezellig, al was de ambiance in de enorme Emmahal met slechts één seniorenteam en een jeugdteam, dat al na een uurtje klaar was met spelen, niet wat je van zo’n topvereniging mag verwachten.
Dan de wedstrijd. Het doel van Taverbo was simpel: zo veel mogelijk punten halen en hopen op een nederlaag van Never Despair tegen kampioen Belcrum om zo degradatie te ontlopen. Met een 8-2 overwinningen voldeed Taverbo aan de verwachtingen. De twee verliespartijen kwamen uiteraard op naam van Jappie die zoals altijd geen kijk had op de noppen van Johan en overgeleverd was aan de grillen van Bart Mangnus die uiteindelijk in vijf games te sterk bleek. Voor iemand met zoveel Taverbosympathie was Bartje trouwens opvallend fanatiek en hij bracht de Boxtelse spelers met zijn verwoestende kanonskogels stuk voor stuk behoorlijk aan het zweten. Met name de partij tegen Shermie* was een heuse kraker die pas diep in de vijfde game beslist werd. Ook Teuntje moest alle zeilen bijzetten maar ook hij trok ‘m in vijf games over de streep.
Na afloop was het wachten op nieuws uit Belcrum maar al snel werd duidelijk dat de term ‘sportieve plicht’ niet in Bredase woordenboeken voorkomt. Tot aan vorige week had Belcrum iedere wedstrijd met gemiddeld 7-3 of 8-2 gewonnen. Cijfers waarmee Taverbo eerder het seizoen al door de Bredase formatie was ingeblikt, maar tevens een uitslag die voor Taverbo vandaag voldoende zou zijn voor handhaving. Toen het kampioenschap eenmaal binnen was geloofde men het in Breda echter wel. Vorige week speelden ze tegen Taverbo’s andere degradatieconcurrent Back Hands al met een invaller en prompt pakte de ploeg uit Sint Willebrord zeven punten en speelde zich veilig. Vandaag maakte Belcrum het echter nog een stukje bonter door met maar liefst twee invallers uit de tweede klasse aan te treden. Never Despair won zodoende met 7-3, lachte een keer hard en met z’n allen trokken Den Bosch en Breda een lange neus richting Boxtel. In de volksmond wordt een dergelijke fopstreek ook wel een ‘Veldhoventje’ genoemd. Een paar seizoenen geleden degradeerde Taverbo 2 al eens uit de hoofdklasse dankzij een uiterst merkwaardige nederlaag van kampioen Veldhoven (mét Michel Sperling in de gelederen) tegen Taverbo’s concurrent Bergeijk. Nu Sperling aan de andere kant van de score staat moest hij toegeven dat het toch geen prettig gevoel is om er zo uit te vliegen.
Laten we voorop stellen dat als Taverbo (en met name ondergetekende natuurlijk) gewoon een paar potjes meer had gewonnen er niks aan de hand was geweest. Het is natuurlijk altijd en eerst je eigen schuld, maar op deze manier het seizoen eindigen is wel een behoorlijke anticlimax. Gelukkig is het tweede dit weekend kampioen geworden zodat onze vereniging volgend seizoen in ieder geval één team in de hoofdklasse heeft spelen.         
 
*Michel gaf aan graag een nieuwe bijnaam te willen. Derhalve heb ik deze bedacht, afgeleid van ‘The Shermanitor’ (Chuck Sherman, een legendarisch personage uit de American Pie films), wat weer afgeleid is van ‘The Sperminator’. Ik hoor wel of ie in de smaak valt.
 
Jasper van der Aa